Metoda Pilatesa

Metoda Pilatesa

Autorem artykułu jest Ewa Paduch

Wprowadzenie do metody ćwiczeń Pilatesa pozwalającym utrzymać szczupłą sylwetkę i dobrą kondycję, bez nadmiernego rozbudowywania mięśni. Nazwa ćwiczeń nawiązuje do nazwiska samego twórcy Josepha H. Pilatesa. Służą one ogólnej poprawie stanu zdrowia zarówno psychicznego jak i fizycznego.

Kilka słów o twórcy

Twórca popularnych ćwiczeń był z natury słabowitym dzieckiem i cierpiał m.in. na astmę i krzywicę. Zmobilizował się jednak nie chcąc by choroby przykuły go do łóżka i sam zaczął wykonywać różne ćwiczenia i trenować mięśnie. Dzięki temu jako nastolatek był zdrowym i sprawnym człowiekiem, trenował różne sporty m.in. boks, nurkowanie, narciarstwo, gimnastykę. Jednym z jego osiągnięć są występy cyrkowe.
Jako trzydziestolatek został zawodowym bokserem i nauczycielem samoobrony detektywów z głównej kwatery Scotland Yardu. Podczas pierwszej wojny światowej, internowany, pracował nad sposobami utrzymania dobrego stanu zdrowia.
Jego system opiera się na wierze, że dobry stan zdrowia można uzyskaćc z połączenia sprawności fizycznej i pozytywnego myślenia. Po wojnie, podczas podróży do Ameryki poznał swoją przyszłą żonę Clarę, o podobnie jak on radykalnych poglądach na temat zdrowia i sprawności fizycznej, i wspólnie otworzyli studio ćwiczeń, które szybko zaczęło się cieszyć popularnością. Metoda Pilatesa szczególnie zainteresowała tancerzy, aktorów, sportowców i gimnastyków, którym zależało na większej witalności i wytrzymałości bez rozbudowywaniu masy mięśniowej. Jego podejście do zdrowia wymagało poświęcenia w regularnym wykonywaniu ćwiczeń oraz diecie sprzyjającej zdrowiu fizycznemu i umysłowemu, ale też determinacją i motywacją. Pilates pomagał też osobom cierpiącym z powodu urazów, prowadząc ich rehabilitację. Pilates napisał wiele książek, m.in. Twoje zdrowie, Powrót do życia dzięki metodzie kontroli ciała. Sam twórca dożył sędziwego wieku 87 lat utrzymując do samego końca bardzo dobry stan zdrowia i dobre samopoczucie.

Oddech

Jednym z najważniejszych elementów techniki Pilatesa jest prawidłowy kontrolowany oddech. Podobnie jak w jodze, tai chi, także tu kładzie się nacisk na świadome oddychanie dla osiągnięcia stanu wyciszenia, skupienia rozluźnienia napięcia w mięśniach. Oddech metodą Pilatesa polega na wciąganiu powietrza w kierunku pleców i boków. Płuca się napełniają , przepona rozszerza, a klatka piersiowa zostaje rozepchana na boki. Podczas wydechu przepona napina się, wypychając powietrze z płuc. Każdy krok w ćwiczeniach Pilatesa należy rozpocząć od wdechu lub wydechu, dlatego należy być na nim skoncentrowanym, aby był płynny, rytmiczny, w innym razie wstrzymując oddech może zabraknąć tchu i można się szybko zmęczyć.

Stabilizacja centrum

Ruchy zaczynają się w silnym centrum a więc obszarze mieszczącym się poniżej żeber, a powyżej linii biegnącej przez biodra. To tutaj mieśnie tworzą obszar nazwany przez Pilatesa „pasem siły”. Zła posatwa i problemy z plecami wskazują na słabe centrum. Wzmocnienie go poprzez poprawę kondycji mięśni i stanu ich napięcia to pierwszy cel ćwiczeń Pilatesa, gdyż dzięki temu koryguje się postawę i uzyskuje łatwość i płynność poruszania się.

Koncentracja

Współpraca ciała i umysłu, są wręcz niezbędne by uzyskać pożądane rezultaty. W trakcie treningu należy się skupić na wykonywanych ćwiczeniach, wyciszyć wsłuchać się w ciało. Ruchy należy wykonywać w stanie wysokiej koncentracji, wyważenie.

Dokładność

Nie można wykonywać ćwiczeń byle jak i nie przywiązując wagi do wskazówek. Bardzo istotna jest precyzja. W metodzie Pilatesa nie pośpiech i zwiększenie liczby powtórzeń, ale jakość jest najważniejsza. Jak zwykł mówić sam twórca: „Korzyści płynące z mych ćwiczeń zależą wyłącznie od tego, czy ćwiczący będą się w pełni stosować do instrukcji” (J.H.Pilates)

Bezpieczeństwo

Choć ćwiczenia Pilatesa są bezpieczne dla osób w różnym wieku, warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Jeśli się jest w trakcie jakiejś kuracji, nie ćwiczyło się regularnie, jest się po poważnym urazie, w ciąży, w okresie menopauzy lub źle się znosi miesiączkę, warto skonsultować z lekarzem przystąpienie do ćwiczeń tą metodą.

Podsumowanie

Ćwiczenia metodą Pilatesa traktują ciało jako całość, i na każdym poziomie podstawowym jak i zaawansowanym wszystkie części ciała pracują wspólnie nad pożądanym wynikiem. Głównym celem metody Pilatesa jest stworzenie silnego stabilnego centrum zwanego pasem siły lub „dynamiczny główny ośrodek siły”, z którego wywodzi się prawidłowa postawa. Ćwiczenia Pilatesa można wykonywać o każdej porze dnia. Rano mają działanie pobudzjące, wieczorem odprężające. Rano trzeba szczególnie zwrócić uwagę na rozgrzewkę. Nie powinno się ćwiczyć po obfitym posiłku, tuż po chorobie, wypiciu alkoholu czy zażyciu leków przeciwbólowych, bo czynniki te tłumią symptomy bólu. Ćwiczenia te są świetnym sposobem na redukcję stresu oraz uwolnienie napięcia psychicznego i fizycznego.

---

Ewa Paduch

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kulturystyka - atlas ćwiczeń

Kulturystyka - atlas ćwiczeń

Autorem artykułu jest Rajmund Frondzynkowiak

Flex Wheeler trzy razy osiągał drugie miejsce na zawodach Mister Olimpia, jednak jeszcze nie udało mu się ich wygrać.Flexa najlepszymi mięśniami są mięśnie ramion i barków. Najsławniejsi kulturyści to Flex Wheeler trzy razy osiągał drugie miejsce na zawodach Mister Olimpia, jednak jeszcze nie udało mu się ich wygrać.Flexa najlepszymi mięśniami są mięśnie ramion i barków.
Kulturysta ten jest przekonany, że na ramiona ćwiczy niewiele, ale barki to już zupełnie inna historia.
Barki Flexa rozwineły się nagle już po pierwszych ćwiczeniach i do tej pory bardzo dobrze reagują na trening.
Pozycja wyjściowa: Będąc w postawie wyprostowanej, złap ciężar na szerokość barków rękoma ułożonymi na zewnątrz. Ramiona muszą bez przerwy nieruchomo dotykać do boków tułowia. Przed zaczęciem ćwiczenia ręce powinny być wyprostowane, a sztanga leżeć się na odgórnych miejscach ud. Każdy może bardzo dobrze rozwinąć mięśnie ramion, jeśli tylko zastosuje się do 17 fundamentalnych zasad treningowych. Unoszenie przedramienia z łokciem opartym na udzie Działanie: Ćwiczenie oddziałuje na mięśnie ramion, szczególnie na mięśnie bicepsów.
Pozycja wyjściowa: Siadając na ławce lub stojąc w pochyleniu do przodu oprzyj łokieć na środkowej części uda.Ruch: Nie za szybko podnoś przedramię w stronę klatki piersiowej, przytrzymując ciągle ramię nieruchomo oparte na udzie.
Znaną kulturystką z lat z przed 30 lat jest Rachel McLish. Wiele koron Ms. Olympia w tamtych latach świadczył o tym, że jest ona najznakomitszą kulturystką tych czasów. Kolejne zawody dla kobiet to Ms. International oraz the Women's Pro World Championship. Ale to młode lata 90-te przyćmiły okres poprzedni jeszcze znaczniejszym zainteresowaniem kobiet tą dziedziną sportu. Co więcej ten okres to również spory w okół spraw dopingu. Zaczęto się też zastanawiać nad inną formułą tego sportu. Zadano zapytanie czy kobiety mają być tylko mniej napakowanymi mężczyznami czy jednak dyscyplina ta powinna być oryginalna bo kobieca. Kulturystką wygrywającą na przełomie wieków była Iris Kyle, przez kilka lat odnosząca triumfy.

---

RF

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Hipokineza a zdrowie

Hipokineza a zdrowie

Autorem artykułu jest Dominika Kołodziejska

O tym jak ważny dla zdrowia jest ruch i aktywność fizyczna. Genetyce na przekór

Świat się rozwija, cywilizacja idzie z postępem czy tego chcemy czy nie, z roku na rok coraz bardziej. Oprócz niewątpliwych korzyści, postęp techniczny niesie ze sobą również wiele niebezpiecznych skutków ubocznych. Nie licząc degradacji środowiska naturalnego (tak celowej, jak i zupełnie nieświadomej), do tych szkodliwych aspektów należy również zjawisko postępującej hipokinezy, czyli niedoboru ruchu. Na przestrzeni lat potrzeby ruchowe człowieka nieco się zmieniły, co nie zmienia faktu, że przewijają się jako nieodzowne do poprawnego funkcjonowania. Organizm człowieka został genetycznie zaprogramowany by prowadzić aktywny tryb życia, a sam człowiek tworząc współczesną cywilizację jakby zapomniał o tej fundamentalnej zasadzie. Na przekór potrzebom swego organizmu zaczął prowadzić siedzący tryb życia. Przestał wsłuchiwać się w sygnały informujące go o jego potrzebach , w tym też o konieczności wykonywania ruchów jako naturalnych potrzeb organizmu, a jednocześnie źródle jego zdrowia. Już nie zauważamy gdy zapala się czerwona lampka.


Wygoda czy szkoda

Przeciętny człowiek, niezależnie od wieku, większość swojego czasu spędza w pozycji siedzącej, bowiem kolejne zdobycze techniki i nowe rozwiązania urbanistyczne jednoznacznie eliminują potencjał motoryczny i wysiłek fizyczny z podstawowych codziennych czynności. Po co się męczyć, gdy pod domem stoi zatankowany, wygodny (a przede wszystkim ogrzewany zimowa porą, a latem klimatyzowany) samochód? Nie ma potrzeby wychodzić z domu, gdy większość transakcji czy zakupów można dokonać przez Internet. Nawet, wydawałoby się nieśmiertelne, kina i teatry świecą pustkami, gdy w pochmurne wieczory korzystamy z rozrywek kina domowego i całodobowej wypożyczalni filmów z dostawą do domu. Niczym pizza na zamówienie, na panoramicznym ekranie telewizora LCD ukazuje się obraz, a z sześciu strategicznie rozmieszczonych głośników dociera do nas dźwięk w systemie dolby surround.

Drastyczne ograniczanie wysiłku fizycznego jest szczególnie widoczne w dużych aglomeracjach miejskich. Widać je także na stanowiskach pracy całkowicie zautomatyzowanych, gdzie związane z pracą obciążenie organizmu przesunęło się zdecydowanie w sferę psychiczną. Wracamy z pracy zmęczeni, jednak dolegliwości jakie wtedy odczuwamy nie zmniejszy kilka kolejnych godzin spędzonych przy komputerze, rzekomo dla rozrywki. Pozorny relaks przed telewizorem prawdopodobnie usunie ból głowy czy pleców, jednak nie zlikwiduje przyczyny tych dolegliwości. Choroby cywilizacyjne na jakie zapadamy zaczynają się zazwyczaj dość wcześnie, często w pierwszej dekadzie życia. Pomimo ciągłego ich rozwoju pozostają przez dłuższy czas w stanie utajenia aż do czasu ujawnienia się choroby w postaci dotkliwych objawów. Hipokineza to negatywne zjawisko, które wciąż się nasila i według Światowej Organizacji Zdrowia jest obecnie bezpośrednio i pośrednio, główną przyczyną zgonów (z powodu zapaści choroby wieńcowej serca) zwłaszcza w krajach rozwiniętych. Dysproporcja pomiędzy zwiększającym się obciążeniem układu nerwowego, a zmniejszającym się obciążeniem układu ruchowego, prowadzi do zaburzeń w zakresie układów: sercowo-naczyniowego, trawiennego, autonomicznego, psycho-nerwowego.

Nasuwa się pytanie, jeżeli ograniczanie ruchu ma dla człowieka negatywne skutki zdrowotne, to dlaczego nowe technologie wciąż pogłębiają to, co dla człowieka nie jest normalne, a wręcz szkodliwe?


Błędne koło - uwolnij się

Pogoń za większą wydajnością pracy przy stale zwiększającej się liczbie ludzi o niskich możliwościach fizycznych zmuszają do poszukiwania i stosowania rozwiązań najprostszych, najszybszych i najtańszych. Niczym żywność typu fast-food, sam człowiek dąży do minimalizacji wysiłku przy codziennych czynnościach, ogranicza swój zakres aktywności, do której został przystosowany w toku ewolucji. Człowiek sam zaczął działać przeciwko sobie prowadząc nieodpowiedni tryb życia. Skutkiem tego stała się właśnie hipokineza. My sami możemy być sprawcami własnych chorób wybierając nieodpowiedni tryb życia, jednakże własnymi działaniami możemy też wpłynąć na zachowanie zdrowia, a nawet jego polepszenie.

Niezależnie od tego ile mamy lat, zwiększona i systematyczna aktywność ruchowa może sprzyjać w szybszym pokonaniu chorób, może łagodzić lub nawet usuwać wystąpienie wielu czynników chorobotwórczych. Uprawianie sportu, rekreacja fizyczna, zintensyfikowanie wszelkiej aktywności ruchowej w formie codziennych dawek profilaktycznych stają się dzisiaj koniecznością. Odpowiednio dobrany wysiłek wytrzymałościowy powoduje, że serce staje się większe, silniejsze i wydolniejsze. Ćwiczenia wpływają znacząco na normalizację lekko podwyższonego, lub zbyt niskiego ciśnienia krwi. Polepsza się proces oddychania, a odpowiednie warunki tlenowe są niezbędne dla właściwej utylizacji tkanki tłuszczowej. A to tylko część korzyści...

---

Dominika Kołodziejska www.dlaurody.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pożegnaj zbędny tłuszcz

Pożegnaj zbędny tłuszcz

Autorem artykułu jest Dominika Kołodziejska

Jak ćwiczyć efektywnie i zpalić zbędny tłuszcz. Kontrolowanie tętna. Każdy, kto kiedykolwiek miał do czynienia ze sportem lub w ogóle z jakimkolwiek rodzajem aktywności fizycznej, wie, że poprzez odpowiedni trening połączony z właściwym odżywianiem można kształtować pewne cechy morfologiczne organizmu, na przykład zwiększać masę mięśniową czy też (co leży na sercu zwłaszcza kobietom) redukować poziom tkanki tłuszczowej. Zagłębiając się nieco bardziej w temat, spotykamy się z pojęciem treningu tlenowego. Ćwiczenia tlenowe, inaczej zwane aerobowymi, to taki rodzaj aktywności, podczas której energia dla pracujących mięśni dostarczana jest w wyniku przemian tlenowych. Trening przyspiesza oddech i bicie serca dzięki czemu do mięśni i innych narządów dociera więcej utlenionej krwi. Ćwiczenia aerobowe zmuszają płuca i serce do cięższej pracy, przez co wzmacniają je i poprawiają ich kondycję.


Spalanie

W celu właściwego przeprowadzenia treningu oraz osiągnięcia oczekiwanych efektów, należy przede wszystkim określić cel, jakiemu trening ma służyć. W większości przypadków celem tym, tak w kulturystyce jak i sportach siłowych, jest redukcja podskórnej tkanki tłuszczowej. W przeciwieństwie do dyscyplin wytrzymałościowych, które skupiają się przede wszystkim na poprawie wydolności organizmu, należy kontrolować intensywność treningu aerobowego tak, by nie wywołać efektu długu tlenowego. Produkcja energii odbywa się poprzez spalanie. W procesie tym, podczas treningu o dużej intensywności zużywane są przede wszystkim węglowodany i aminokwasy, ponieważ do ich spalenia potrzeba stosunkowo mniej tlenu. Tak więc zamiast podskórnej tkanki tłuszczowej tracimy substancje niezbędne dla rozwoju siły i masy mięśniowej. Nie tędy droga.

Tętno

Podczas ćwiczeń aerobowych niezwykle ważna jest intensywność, w jakiej ten trening się odbywa, bo tylko utrzymywanie przemian energetycznych na poziomie tlenowym pozwoli wykorzystać podskórną warstwę tłuszczu. Pomocny podczas kontroli wysiłku będzie pomiar tętna (pulsu), czyli ilości uderzeń serca na minutę.

Cel do którego dążymy, czyli spalenie tkanki tłuszczowej, zachodzi na poziomie 65-80 % tętna maksymalnego (HR max -Heart Rate maximal), a tętno maksymalne możemy w przybliżeniu obliczyć stosując wzór: HR max = 220 i wiek.

Przykład

Wiek: 30 lat
HRmax = 220 – 30 = 190

Tętno maksymalne wynosi w tym przypadku 190


Wyraźnie daje się zauważyć, że tętno maksymalne zależy od wieku trenującego i wraz z upływem lat jest coraz niższe. Ten sposób obliczeń ten jest bardzo popularny, nie uwzględnia jednak różnic między organizmami, takich jak stopień wytrenowania, tętno spoczynkowe, płeć - wynik obarczony jest więc sporym błędem (do 15%). Dla potrzeb większości trenujących (nie wyczynowo) znajomość tej formuły jednak w zupełności wystarczy.

Najłatwiejszym sposobem kontrolowania tętna jest używanie tzw. pulsomierza, niewielkiego, elektronicznego urządzenia pomiarowego. Jest niezwykle łatwy w użyciu i często udostępniany ćwiczącym w klubach fitness.


Kiedy? Jak długo?

Uważa się, że trening aerobowy nie powinien trwać krócej niż 20 minut, bowiem tyle czasu potrzeba na spalenie istniejących w organizmie zapasów glikogenu i dopiero po tym czasie zaczyna się proces spalania tkanki tłuszczowej. Czy ważne jest również kiedy ćwiczymy? Powszechnie przyjęło się twierdzenie, że rano, po nocnej głodówce organizm ma małe zapasy glikogenu i nie ma węglowodanów, wtedy właśnie tkanka tłuszczowa ulegnie szybszemu spalaniu. Późniejsze badania wykazały jednak, że to nie tkanka tłuszczowa będzie głównym źródłem energii w takiej sytuacji, lecz tkanka mięśniowa. Komu wierzyć? Generalna zasada jest taka, że ćwiczyć należy o takiej porze dnia, kiedy czujemy się dobrze zarówno psychicznie, jak i fizycznie.

Naukowcy rzekomo, coraz bardziej opierają się na teorii, że spalanie tkanki tłuszczowej zachodzi w organizmie przez całe 24 godziny po treningu aerobowym, a najmniej podczas samego treningu. Przyjmując takie założenia, długość i pora treningu ma dużo mniejsze znaczenie. Ponadto, niektórzy eksperci są zdania, że postępy w spalaniu tkanki tłuszczowej zależą głównie od diety, z tego wynika jak bardzo ważną rolę w podwyższeniu metabolizmu odgrywa właściwe odżywianie.

---

Dominika Kołodziejska www.dlaurody.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak rosną twoje mięśnie?

Jak rosną twoje mięśnie ?

Autorem artykułu jest Michał Skowroński

Mięśnie należą do najsilniejszych tkanek ludzkiego ciała. Tkanka mięśniowa jest zbudowana z wydłużonych cylindrycznych lub wrzecionowatych komórek mięśniowych, zawierające kurczliwe włókienka mięśniowe zwane miofibrylami. Miofibryle wypełniające włókna mięśniowe bywają równie długie. To one umożliwiają kurczenie się włókien w odpowiedzi na sygnały z komórek nerwowych. Komórki mięśniowe (zwane włóknami mięśniowymi) nie dzielą się, a zatem nie tworzą nowych komórek. Dlatego mięsień będzie bardziej masywny tylko wówczas, gdy poszczególne włókna stają się grubsze.

Przyczyną tego jest tworzenie się nowych miofibryli. W wyniku niezwykle złożonego i wciąż jeszcze słabo poznanego procesu mechaniczne obciążenia ścięgien i innych struktur związanych z mięśniem podczas ćwiczeń wywołuje szereg procesów biochemicznych, które ostatecznie pobudzają komórki mięśniowe do produkcji większej ilości białek. Mnóstwo tych związków jest wykorzystywanych do budowy nowych miofibryli.

Do wytworzenia i zachowania wszystkich tych białek potrzebna jest większa liczba jąder. Nowe jądra pochodzą z tzw. Mięśniowych komórek satelitarnych, rozsianych na powierzchni włókien mięśniowych i w przeciwieństwie do tych ostatnich mają tylko jedno jądro. Mogą więc namnażać się przez podział. Komórki satelitarne dzielą się w odpowiedzi na obciążenia,
oraz zużycie tkanki wskutek ćwiczeń. Kiedy proces ten się zaczyna, cześć z nich nadal pozostaje na powierzchni włókna, inne zaś są do niego włączane. Ich jądra przestają różnić się od innych jąder komórki mięśniowej. Takie wzbogacone włókno wytwarza więcej białek i miofibryli.

Zgodnie z powszechnie panującą teorią intensywne ćwiczenia powodują mikrouszkodzenia włókien mięśniowych. W takim rejonie pojawiają się komórki satelitarne, które włączają się do tkanki mięśnia i zaczynają produkować białka mające wypełnić rozdarcie. Liczba jąder przechodzących z komórek satelitarnych do owego obszaru jest większa niż utraconych wskutek uszkodzenia, dzięki czemu ta część włókna może wytworzyć i zachować nowe białka. Stopniowo w trakcie naprawiania pozostałych mikrouszkodzeń, liczba jąder się zwiększa, podobnie włókno mięśniowe.

Aby wyprodukować konkretne białko, komórka mięśniowa, tak jak wszystkie inne komórki organizmu, musi znać kolejność łączenia się poszczególnych aminokwasów. Informacja o jego strukturze zapisana jest w formie kodu w genie chromosomowym, a proces jej przekazywania do cytoplazmy, miejsca syntezy białek, rozpoczyna się od transkrypcji. Zachodzi ona w jądrze, gdzie informacja zawarta w tym genie (na nici DNA) jest przepisywana na cząsteczkę mRNA. Wędruje ona następnie na zewnątrz jądra do znajdujących się w cytoplazmie struktur zwanych rybosomami, na których z aminokwasów montowane jest białko kodowane przez dany gen. Ten etap to translacja.

Jednak transkrypcja ani translacja nie są źródłem złożoności procesu przyrostu mięśnia, lecz raczej to, co je poprzedza: Naukowcy znają obecnie dziesiątki istotnych związków, które inicjują lub podtrzymują te przemiany.
Niektórzy podejrzewaj, że jest ich tysiące! ... Większość to białka, które można podzielić na pięć podstawowych grup: hormony płciowe (np. testosteron), hormony tarczycy, insulinopodobne czynniki wzrostu, czynnik wzrostu fibroblastów i mnóstwo innych białek.
Pewne z nich wytwarzane są na przykład w wątrobie i krążą po całym organizmie, inne lokalnie w tkance mięśniowej pod wpływem ćwiczeń.

Owe hormony, czynniki wzrostu działają w różny sposób, często wspólnie przyczyniając się do wytwarzania białek. Tak ogromna liczba reakcji biochemicznych jest jak nieustanna gra z tysiącami uczestników.
---

Kulturystyka.ORG.pl - Kulturystyka w najlepszym wydaniu. Największy portal kulturystyczny w Polsce.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl